111 İSRAİL çocukken onu sevdim, ve oğlumu Mısırdan çağırdım. 2 Peygamberler ne kadar onları çağırdılarsa onlardan o kadar uzağa gittiler; Baallara kurban kestiler, ve oyma putlara buhur yaktılar. 3 Fakat Efraime yürümeği ben öğrettim; onları kucağıma aldım; fakat bilmediler ki, kendilerine şifa verdim. 4 Onları insan iplerile, sevgi bağları ile çektim; ve onlara çeneleri üzerinde olan boyunduruğu yukarı kaldıran adamlar gibi oldum; ve iğilip onlara yedirdim. 5 Mısır diyarına dönmiyecekler; fakat Aşurlu, onların kıralı o olacak, çünkü bana dönmek istemediler. 6 Ve şehirleri üzerinde kılıç fırlanacak, ve onların kapı sürgülerini yok edecek, ve oğütlerinden ötürü kendilerini yiyip bitirecek. 7 Ve kavmım benden döneklik etmeğe meyyaldir; Yüce Olana çağırıyorlarsada, kimse onu yükseltmiyor. 8 Ey Efraim, seni nasıl veririm? ey İsrail, seni nasıl bırakırım? seni nasıl Adma gibi ederim? seni nasıl Tseboim gibi kılarım? içimde yüreğim döndü, acıma duygularım hep birden alevlendi. 9 Öfkem kızgınlığını yapmıyacağım, Efraimi yeniden helâk etmiyeceğim; çünkü ben Allahım, ve insan değilim; senin ortanda olan Kuddûsum; ve gazapla gelmiyeceğim. 10 Aslan gibi gümürdiyecek olan RABBİN ardınca yürüyecekler; çünkü o gümürdiyecek, ve oğullar garptan titriyerek gelecekler. 11 Mısırdan bir kuş gibi, Aşur diyarından bir güvercin gibi titriyerek gelecekler; ve onları evlerine oturtacağım, RAB diyor. 12 Efraim yalanla, İsrail evi de hile ile çevremi sarıyor; ve Yahuda hâlâ Allaha, ve sadık olan Kuddûsa karşı dizginsizdir. İncil — Kitab-ı Mukaddes