13 Ve işte, aynı gün onlardan ikisi Yeruşalem'den altmış ok atımı uzaklıktaki Emmaus denilen bir köye gidiyorlardı. 14 Ve olan bütün bu şeyler hakkında birbirleriyle konuşuyorlardı. 15 Ve öyle oldu ki, onlar konuşup tartışırlarken, İsa kendisi yaklaştı, onlarla birlikte gitti. 16 Ama O'nu tanımamak için gözleri tutulmuştu. 17 Ve onlara, "Yürürken birbirinizle söyleştiğiniz bu sözler nedir ve neden üzgünsünüz?" dedi. 18 Ve adı Kleopas olan onlardan biri cevap verip O'na dedi: "Yeruşalem'de olup da bu günlerde onda olan şeyleri bilmeyen tek yabancı konuk sen misin?" 19 O da onlara, "Hangi şeyler?" dedi; ve O'na dediler: "Tanrı'nın ve bütün halkın önünde, işte ve sözde güçlü bir peygamber olan Nasıralı İsa ile ilgili şeyler; 20 Ve başkâhinlerle reislerimiz O'nu nasıl ölüm hükmüne teslim edip çarmıha gerdiler. 21 Oysa biz, İsrail'i kurtaracak olan O'dur diye ümit ediyorduk. Ve ayrıca, bütün bunların yanısıra bu şeyler olalı bugün üçüncü gündür. 22 Bundan başka, bizden bazı kadınlar sabah erkenden mezara gittiklerinde, 23 O'nun cesedini bulmayarak geldiler, O'nun diri olduğunu söyleyen meleklerin bir görüntüsünü de görmüş olduklarını söyleyerek bizi şaşkın ettiler. 24 Ve bizimle birlikte olanlardan bazıları mezara gidip, kadınların da dedikleri gibi öyle buldular; ama O'nu görmediler." 25 Ve onlara dedi: "Ey akılsızlar ve peygamberlerin bütün söylediklerine inanmakta yavaş yürekli olanlar! 26 Mesih'in bu şeyleri çekmesi ve yüceliğine girmesi gerekli değil miydi?" 27 Ve Musa ile bütün peygamberlerden başlayarak, Kutsal Yazıların hepsinde kendisiyle ilgili şeyleri onlara açıkladı. 28 Ve gitmekte oldukları köye yaklaştılar; ve O, daha ileriye gidecekmiş gibi davrandı. 29 Onlar da, "Bizimle birlikte kal, çünkü akşama doğrudur ve gün batmaktadır" diyerek O'nu zorladılar. Ve onlarla birlikte kalmak üzere içeri girdi. 30 Ve öyle oldu ki, onlarla birlikte sofraya otururken, ekmeği alıp bereketledi ve kırıp onlara verdi. 31 Ve onların gözleri açıldı, O'nu tanıdılar; ve O, onlar tarafından görünmez oldu. 32 Onlar da birbirlerine dediler: "O, yolda bizimle konuşurken ve bize Kutsal Yazıları açarken, içimizde yüreğimiz yanmıyor muydu?" 33 Ve aynı saatte kalkıp Yeruşalem'e geri döndüler; ve 34 "Rab gerçekten dirildi ve Simun'a göründü" diyorlardı. 35 Onlar da yolda olan şeyleri ve ekmek kırdığında O'nun kendileri tarafından nasıl tanınmış olduğunu anlattılar. İncil — Bünyamin Candemir