Araçlar Gözat
22 Ve öyle oldu ki, günlerin birinde kendisi ve öğrencileri bir kayığa bindi ve onlara, "Gölün karşı tarafına geçelim" dedi; ve açıldılar. 23 Ve kayıkta giderlerken uykuya daldı; göle de bir fırtına indi; ve sularla dolup tehlike içindeydiler. 24 O'na yaklaşıp, "Efendimiz, efendimiz, mahvoluyoruz!"diyerek O'nu uyandırdılar. O da kalkıp rüzgârı ve kabaran suları azarladı; onlar da durdular ve sakinlik oldu. 25 Ve onlara, "Nerede sizin imanınız?" dedi; onlar da birbirlerine, "Öyleyse bu kimdir ki, rüzgâra ve suya bile emrediyor ve kendisine itaat ediyorlar?" diyerek korkup şaştılar.
İncil — Bünyamin Candemir
»