2 Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün.
Gökleri bir çadır gibi geren,
3 Evini yukarıdaki sular üzerine kuran,
Bulutları kendine savaş arabası yapan,
Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
4 Rüzgarları kendine haberci,
Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.
5 Yeryüzünü temeller üzerine kurdun,
Asla sarsılmasın diye.
6 Engini ona bir giysi gibi giydirdin,
Sular dağların üzerinde durdu.
7 Sen kükreyince sular kaçtı,
Göğü gürletince hemen çekildi.
8 Dağları aşıp derelere aktı,
Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
9 Bir sınır koydun önlerine,
Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
İncil — Yeni Çeviri 2009