281 Ve kurtulunca o zaman adanın adının Malta ol-duğunu fark ettiler. 2 Barbarlar ise bize olağanüstü insanseverlik gösterdiler; çünkü yağmakta olan yağmur ve soğuktan dolayı ateş yakıp hepimizi kabul ettiler. 3 Pavlus da bir miktar çubuklar toplayıp ateşin üzerine koyunca, sıcaktan engerek çıktı onun eline yapıştı. 4 Ve barbarlar onun elinden sarkan asılı hayvanı görünce birbirlerine, "Bu adam kuşkusuz bir katildir; denizden kurtulduysa da adalet onu yaşamaya bırakmadı" dediler. 5 Bununla birlikte o, hayvanı ateşe silkerek hiçbir zarara uğramadı. 6 Onlar ise, onun şişmesini ya da ölü olarak ansızın yere düşmesini bekliyorlardı. Ama uzun süre bekleyip de ona zararlı bir şey olmadığını görünce fikirlerini değiştirip, "O bir ilâhtır" dediler. 7 O yerin yakınlarında adanın reisine ait topraklar vardı; adı Publius olan o adam bizi kabul ederek üç gün dostça misafir etti. 8 Ve öyle oldu ki, Publius'un babası ateşli nöbetlerden ve ishalden sıkıntı çekerek yatıyordu; Pavlus onun yanına girip dua etti, onun üzerine ellerini koyarak onu iyi etti. 9 O zaman bu şey olunca, adada hastalıkları olan diğerleri de geldiler ve sağlığa kavuştular. 10 Onlar da bizi çok onurlandırdılar; ve denize açıldığı-mızda ihtiyacımız olan şeylerle bizleri yüklediler. 11 Üç ay sonra, adada kışlamış olan "İkiz Oğul-lar" simgeli bir İskenderiye gemisiyle denize açıldık. 12 Ve Sirakus'ta karaya inerek orada üç gün kaldık. 13 Oradan da dolanarak Regium'a vardık; ve bir gün son-ra bir güney rüzgarı esmiş olup ikinci gün Puteoli'ye geldik; 14 Orada kardeşler bulduk, onlarla birlikte yedi gün kal-mamız için bize yalvardılar; ve böylece Roma'ya geldik. 15 Kardeşler de bizim hakkında duyunca, oradan Appius çarşısına ve Üç Hanlar'a kadar bizi karşılamak için çıkıp geldiler; Pavlus onları görünce Allah'a şükretti ve cesa-retlendi. 16 Ve Roma'ya geldiğimiz zaman yüzbaşı tutuk-luları ordugâh komutanına teslim etti; ama Pavlus'a, kendisini göz altında tutan askerlerle birlikte yalnız başı-na kalmasına izin verildi. 17 Ve öyle oldu ki, üç gün sonra Pavlus, Yahudilerin ileri gelenlerini bir araya çağırdı; onlar da toplanınca kendile-rine dedi: "Ey adamlar, kardeşler, ben halka ya da ataların geleneklerine karşı hiçbir şey yapmadığım hâlde, Yeru-şalem'den tutuklu olarak Romalıların ellerine teslim edildim; 18 Onlar beni sorguya çektiklerinde serbest bırakmak is-tediler, çünkü bende ölümü gerektiren bir neden yoktu. 19 Ama Yahudiler bana karşı konuşunca, Kayser'e başvur-mak zorunda kaldım; bu, kendi ulusuma karşı herhangi bir suçlamam olduğundan dolayı değildi. 20 Bundan dolayı, sizi bu nedenle görmek ve sizinle ko-nuşmak üzere sizi çağırdım; çünkü ben İsrail'in umudu için bu zincirle bağlıyım. 21 Onlar da kendisine dediler: "Biz Yahudiye'den seninle ilgili ne mektuplar aldık, ne de gelen kardeşlerden her-hangi biri bize haber vermiş ya da senin hakkında her-hangi kötü birşey söylemiş oldu. 22 Ama senin ne düşündüğünü senden işitmenin iyi ol-duğunu düşünüyoruz; çünkü her yerde bu mezhebe karşı konuşulduğu bizce bilinmektedir." 23 Ve ona bir gün tayin ederek onun yanına, oturduğu eve çok kişi geldi; onlara Allah'ın krallığına dair tamamiyle tanıklık ederek, hem Musa'nın Yasasından hem de pey-gamberlerden İsa'ya ilişkin şeyler hakkında onları ikna ederek sabahtan akşama dek açıklamada bulundu. 24 Ve konuşulan şeylere onların bazıları gerçekten ikna olundu, ama bazıları inanmadı. 25 Ve birbirleriyle anlaşmayınca, Pavlus şu bir sözü söy-ledikten sonra ayrıldılar: "Kutsal Ruh Yeşaya peygamber aracılığıyla atalarımıza iyi konuşup dedi: 26 'Bu halka git ve söyle, işitmesine işiteceksiniz ve hiç anlamayacaksınız; ve görmesine göreceksiniz ve hiç seçmeyeceksiniz; 27 Çünkü bu halkın yüreği yağ tuttu ve kulaklarıyla ağır işittiler ve gözlerini kapadılar; öyle ki, gözleriyle görme-sinler ve kulaklarıyla işitmesinler ve yürekleriyle anla-masınlar ve geri dönüp de onlara şifa vermeyeyim diye...' 28 Bunun için sizce bilinsin ki, Allah'ın kurtarışı uluslara gönderilmiştir; ve onlar dinleyeceklerdir." 29 Ve bu şeyleri söyleyince, Yahudiler kendi aralarında çok tartışarak gittiler. 30 Pavlus da tam iki yıl kendi kiraladığı evde kal-dı ve yanına gelenlerin hepsini kabul etti. 31 Allah'ın krallığını ilân ediyor ve Rab İsa Mesih hakkın-daki şeyleri tüm cesaretle engellenmeden öğretiyordu. İncil — Bünyamin Candemir