111 Yeruşalem'e, Zeytinlik dağındaki Beytfaci ve Beytanya'ya yaklaştıkları zaman öğrencilerinden ikisini gönderip, 2 Onlara dedi:* "Karşınızdaki köye gidin ve ona girer girmez, üzerine insanlardan henüz hiç kimsenin binmediği bağlı bir sıpa bulacaksınız; onu çözüp getirin. 3 Ve eğer biri size, 'Neden bunu yapıyorsunuz?' derse, 'Rab'bin ona ihtiyacı var ve onu hemen buraya gönderecek' deyin." 4 Onlar da gittiler ve yol kavşağında dışarıda, kapının yanında sıpayı bağlı buldular; ve onu çözdüler. 5 Ve orada duranlardan bazıları, "Sıpayı çözüp de ne yapıyorsunuz?" dediler. 6 Onlar da İsa'nın emretmiş olduğu gibi onlara söylediler ve adamlar onları bıraktılar. 7 Ve sıpayı İsa'ya getirdiler, üzerine giysilerini attılar; O da üzerine bindi. 8 Ve birçokları kendi giysilerini yola serdiler; başkaları da ağaçlardan dallar kesip yol üzerine yayıyorlardı. 9 Önden gidenler ve arkadan gelenler bağırıp diyorlardı: "Osanna! Rab'bin adında gelen kutludur. 10 Atamız Davut'un, Rab'bin adıyla gelen krallığı kutlu olsun. En yücelerde Osanna!" 11 Ve İsa Yeruşalem'e ve tapınağa girdi; ve etrafa, her şeye baktıktan sonra, zaten akşam olduğundan, Onikilerle birlikte Beytanya'ya gitti. 12 Ve ertesi gün, Beytanya'dan çıktıkları zaman acıktı. 13 Ve uzakta, yaprakları olan bir incir ağacı görüp onda belki bir şey bulur diye geldi; ve ona vardığında yapraklardan başka bir şey bulmadı; çünkü incir mevsimi değildi. 14 İsa da cevap verip ona, "Artık sonsuza dek hiç kimse senden meyve yemesin" dedi. Öğrencileri de bunu duydular. 15 Ve Yeruşalem'e geldiler. İsa da tapınağa girip tapınakta satış yapanları ve satın alanları dışarı atmaya başladı; ve para değiştirenlerin masalarını ve güvercin satanların iskemlelerini devirdi; 16 Ve hiç kimsenin, tapınağın içinden geçip de bir kap taşımasına izin vermedi. 17 Ve öğretip onlara diyordu: "'Benim evime, bütün uluslar için dua evi denilecek' diye yazılmamış mıdır? Ama siz onu haydutların ini yaptınız." 18 Başkâhinler ile yazıcılar bunu duydular; ve O'nu nasıl yok edeceklerini arıyorlardı; çünkü O'ndan korkuyorlardı; çünkü bütün halk onun öğretişine hayret etmişlerdi. 19 Ve akşam olunca şehirden dışarı çıktı. 20 Ve sabahleyin incir ağacının yanından geçerlerken onun kökten kurumuş olduğunu gördüler. 21 Petrus da hatırlayıp O'na dedi:* "Rabbi, bak, lânetlediğin incir ağacı kurudu." 22 İsa da cevap verip onlara dedi:* "Tanrı'ya imanınız olsun. 23 Çünkü doğrusu size derim ki, her kim şu dağa, 'Kalk ve denize atıl' derse ve yüreğinde şüphe etmezse, ama söylediği şeylerin olacağına iman ederse, her ne söylerse kendisine olacaktır. 24 Bunun için size derim, dua edip dilediğiniz her ne ise, hepsini aldığınıza iman edin ve size olacaktır. 25 Ve kalkıp dua ettiğiniz zaman, herhangi birine karşı bir şeyiniz varsa bağışlayın ki, göklerde olan Babanız da size suçlarınızı bağışlasın. 26 Ama, eğer siz bağışlamazsanız, göklerde olan Babanız da sizin suçlarınızı bağışlamaz." 27 Ve yine Yeruşalem'e geldiler. Ve tapınakta yürürken başkâhinler, yazıcılar ve ihtiyarlar kendisine geldiler. 28 Ve O'na dediler: "Bu şeyleri hangi yetkiyle yapıyorsun?Ve bu şeyleri yapmak için sana bu yetkiyi kim verdi?" 29 İsa da cevap verip onlara dedi: "Ben de size bir şey soracağım; bana cevap verin, ben de size bu şeyleri hangi yetkiyle yaptığımı söyleyeceğim. 30 Yuhanna'nın vaftizi gökten miydi, yoksa insanlardan mıydı? Bana cevap verin." 31 Onlar da kendi kendileriyle tartışıp dediler: "Eğer 'Gökten' dersek, 'Öyleyse neden ona inanmadınız?' diyecek. 32 Ama, eğer 'İnsanlardandır' dersek..." Halktan korkuyorlardı; çünkü hepsi Yuhanna'nın gerçekten bir peygamber olduğunu kabul ediyorlardı. 33 Ve cevap verip İsa'ya, "Bilmiyoruz" dediler.* İsa da cevap verip onlara, "Ben de size bu şeyleri hangi yetkiyle yaptığımı söylemem" dedi.* İncil — Bünyamin Candemir