221 Ve İsa cevap vererek onlara yine benzetmelerle konuşup dedi: 2 "Göklerin krallığı, oğlu için düğün şöleni yapan, kral olan bir adama benzer. 3 Ve düğün şölenine davet edilmiş olanları çağırmak için kölelerini gönderdi; ve onlar gelmek istemediler. 4 Yine başka köleler gönderip dedi: 'Davetlilere deyin: 'İşte, ben akşam yemeğimi hazırladım; sığırlarım ve besili hayvanlarım kesildi ve her şey hazırdır; düğün şölenine gelin.' 5 Ama onlar aldırış etmeyerek, biri kendi tarlasına, başkası ticaretine gitti. 6 Geri kalanları da onun kölelerini tutup hakaret ettiler ve öldürdüler. 7 Ama kral bunu duyunca, öfkelendi ve ordularını göndererek o katilleri yok etti ve onların şehrini yaktı. 8 O zaman kendi kölelerine dedi:* 'Düğün şöleni hazırdır, ama çağrılmış olanlar değerli değildi. 9 Onun için yol kavşaklarına gidin, ne kadar bulursanız düğün şölenine çağırın.' 10 O köleler de yollara çıktılar, hem kötü hem iyi ne kadar buldularsa hepsini topladılar; ve düğün yeri konuklarla doldu. 11 Ama kral konukları görmek için girdiğinde, orada düğün giysisi giyinmemiş bir adam gördü. 12 Ve ona dedi:* 'Arkadaş, üzerinde düğün giysisi olmadan buraya nasıl girdin?' Ve onun dili tutuldu. 13 O zaman kral hizmetçilere dedi: 'Onun ellerini ve ayaklarını bağlayın, onu alıp götürün ve dış karanlığa atın; orada ağlayış ve diş gıcırtısı olacaktır.' 14 Çünkü çağırılanlar çok, ama seçilenler azdır." 15 O zaman Ferisiler gittiler ve O'nu sözle nasıl tuzağa düşürebileceklerini birbirleriyle danıştılar. 16 Ve Hirodesçilerle birlikte kendi öğrencilerini O'na gönderip dediler: "Ey Öğretmen, senin doğru olduğunu ve Tanrı'nın yolunu doğrulukla öğrettiğini ve hiçbir kimse hakında aldırış etmediğini biliyoruz; çünkü insanların kişiliğine bakmazsın. 17 Onun için bize söyle, sen ne düşünüyorsun? Kayser'e vergi vermek yasal mı, yoksa değil mi?" 18 Ama İsa onların kötülüğünü bilerek dedi: "Ey ikiyüzlüler, neden beni deniyorsunuz? 19 Bana vergi parasını gösterin." Ve O'na bir dinar getirdiler. 20 O da onlara, "Bu yüz şekli ve üstündeki yazı kimindir?" dedi.* 21 Onlar kendisine, "Kayser'in" dediler.* O zaman onlara, "Öyleyse Kayser'in şeylerini Kayser'e ve Tanrı'nın şeylerini Tanrı'ya verin" dedi.* 22 Ve bunu duyunca, şaştılar ve O'nu bırakıp gittiler. 23 Diriliş yoktur diyen Sadukiler, o gün O'na geldiler ve kendisine sorup dediler: 24 "Ey Öğretmen, Musa dedi ki, 'Eğer bir kimse çocuğu olmadan ölürse, kardeşi onun karısıyla evlenecek ve kardeşine soy yetiştirecektir.' 25 Şimdi, bizde yedi kardeş vardı; birincisi evlendi ve öldü; ve soyu olmadığından karısını kardeşine bıraktı. 26 İkincisi de, üçüncüsü de, yedincisine dek aynı şekilde ettiler. 27 Ve hepsinden sonra kadın da öldü. 28 O hâlde dirilişte yediden hangisinin karısı olacak? Çünkü hepsi onu aldılar." 29 İsa da cevap verip onlara dedi: "Siz Kutsal Yazıları ve Tanrı'nın gücünü bilmediğinizden yanılıyorsunuz. 30 Çünkü dirilişte onlar ne evlenirler ne de evlendirilirler; ama gökteki Tanrı'nın melekleri gibidirler. 31-32 Ama ölülerin dirilişi hakkında, 'Ben İbrahim'in Tanrısı, İshak'ın Tanrısı ve Yakub'un Tanrısıyım' diyerek, Tanrı tarafından size söyleneni okumadınız mı? Tanrı ölülerin değil, ama dirilerin Tanrısıdır." 33 Ve kalabalık bunu işitince, O'nun öğretişine şaştılar. 34 Ama Ferisiler, O'nun Sadukileri susturduğunu duyunca bir araya toplandılar. 35 Ve onlardan biri, bir Yasa uzmanı, O'nu deneyerek sorup dedi: 36 "Ey Öğretmen, Yasa'da büyük emir hangisidir?" 37 İsa ona dedi: "'Tanrın Rab'bi bütün yüreğinle ve bütün canınla ve bütün fikrinle seveceksin' 38 Birinci ve büyük emir budur. 39 Ve ikincisi ona benzer: 'Komşunu kendin gibi seveceksin.' 40 Bütün Yasa ve peygamberler bu iki emre dayanır." 41 Ve Ferisiler bir arada toplu hâldeyken İsa onlara sorup dedi: 42 "Mesih'le ilgili olarak ne düşünüyorsunuz? O kimin oğludur?" Onlar İsa'ya: "Davut'un oğlu" dediler. 43 O da onlara dedi:* "Öyleyse Davut, Ruh'ta nasıl O'nu Rab diye çağırıp diyor: 44 'Rab Rabbime dedi: Ben düşmanlarını senin ayaklarına basamak koyuncaya dek, sağımda otur.' 45 Şu hâlde, eğer Davut O'nu Rab diye çağırıyorsa, O nasıl onun oğlu olur?" 46 Ve hiç kimse O'na bir söz cevap veremedi; ne de o günden sonra bir kimse O'na daha fazla soru sormaya cesaret edebildi. İncil — Bünyamin Candemir