111 Şimdi, Meryem ile kızkardeşi Marta'nın köyü Beytanya'dan Lazar adında hasta bir adam vardı. 2 Rabbe hoş kokulu yağı süren ve O'nun ayaklarını saçlarıyla silmiş olan bu Meryem idi; onun kardeşi Lazar hastaydı. 3 Onun için bu kızkardeşler, "Ya Rab, işte, sevdiğin kişi hastadır" diyerek, ona haber gönderdiler. 4 Ama İsa bunu duyunca dedi: "Bu hastalık ölüm için değildir; ama Tanrı'nın Oğlu onunla yücelsin diye, Tanrı'nın yüceliği içindir." 5 İsa Marta'yı, onun kızkardeşini ve Lazar'ı severdi. 6 Bunun için, onun hasta olduğunu işitince, o zaman bulunduğu yerde iki gün kaldı. 7 Ondan sonra öğrencilere, "Yine Yahudiye'ye gidelim" dedi.* 8 Öğrenciler O'na, "Rabbi, şimdi Yahudiler seni taşlamak istiyorlardı; ve yine oraya mı gidiyorsun? dediler.* 9 İsa cevap verdi: "Günde on iki saat yok mu? Eğer bir kimse gündüz yürürse tökezlemez, çünkü bu dünyanın ışığını görür. 10 Ama bir kimse geceleyin yürürse tökezler, çünkü kendisinde ışık yoktur." 11 Bu şeyleri söyledi ve ondan sonra onlara dedi:* "Dostumuz Lazar uyumuştur; ama onu uyandırayım diye gidiyorum." 12 Bunun üzerine öğrencileri, "Ya Rab, eğer uyumuşsa iyileşecektir" dediler. 13 Oysa İsa, onun ölümünden söz etmişti; ama onlar uyku uyumasından söz ettiğini sandılar. 14 Bundan dolayı İsa, o zaman onlara açıkça, "Lazar ölmüştür" dedi. 15 "Ve iman edesiniz diye, orada bulunmadığıma sizin için seviniyorum; ama ona gidelim." 16 Bunun üzerine Didimos denilen Tomas, öğrenci arkadaşlarına, "O'nunla birlikte ölelim diye, biz de gidelim" dedi. 17 Böylece İsa geldiğinde onu zaten dört gündür mezarda yatmakta buldu. 18 Şimdi, Beytanya, on beş ok atımı kadar Yeruşalem'e yakındı. 19 Ve Yahudilerin birçoğu, kardeşlerine dair onları teselli etsinler diye Marta ve Meryem'e gelmişlerdi. 20 Böylece Marta, İsa'nın gelmekte olduğunu duyunca gidip O'nu karşıladı; ama Meryem evde oturuyordu. 21 O zaman Marta İsa'ya dedi: "Ya Rab, eğer burada olsaydın kardeşim ölmezdi; 22 Ama şimdi bile, Tanrı'dan her ne dilersen Tanrı'nın sana vereceğini biliyorum." 23 İsa ona dedi:* "Kardeşin dirilecektir." 24 Marta O'na, "Son günde, dirilişte, onun dirileceğini biliyorum" dedi.* 25 İsa ona dedi: "Diriliş ve hayat benim; bana iman eden ölmüş olsa da yaşayacaktır; 26 Ve yaşayıp da bana iman eden herkes, sonsuza dek asla ölmeyecektir. Buna iman ediyor musun?" 27 O'na dedi,* "Evet ya Rab, senin dünyaya gelecek olan Tanrı'nın Oğlu Mesih olduğuna iman ettim." 28 Ve bunu söyleyince gidip kızkardeşi Meryem'i gizlice çağırarak, " Öğretmen geldi ve seni çağırıyor" dedi. 29 O bunu işitince çabuk kalkıp O'na geldi. 30 Şimdi, İsa henüz köye varmamıştı, ama Marta'nın kendisini karşıladığı yerdeydi. 31 Böylece Meryem ile birlikte evde bulunan ve kendisini teselli eden Yahudiler, onun çabuk kalkıp dışarı çıktığını 32 Böylece Meryem İsa'nın bulunduğu yere gelince, O'nu görüp ayaklarına kapandı; O'na, "Ya Rab, eğer burada olsaydın kardeşim ölmezdi" dedi. 33 Bunun üzerine İsa, onu ve onunla gelen Yahudileri ağlamakta görünce, ruhta inledi ve sıkıldı. 34 Ve "Onu nereye yatırdınız?" dedi; O'na, "Gel ve gör, ya Rab!" dediler. 35 İsa ağladı. 36 Bunun için Yahudiler, "Bakın, onu ne kadar seviyordu!"dediler. 37 Ama onlardan bazıları, "Körün gözlerini açan bu kişi, bunun da ölmemesini sağlayamaz mıydı?" 38 Onun için İsa yine kendi içinde inleyerek mezara geldi.* Şimdi o, bir mağaraydı ve onun ağzı üzerine bir taş duruyordu. 39 İsa, "Taşı kaldırın" dedi.* Ölenin kızkardeşi Marta O'na, "Ya Rab, o artık kokmuştur, çünkü dört gündür ölüdür" dedi. 40 İsa ona dedi:* "Sana ben, eğer iman edersen, Tanrı'nın yüceliğini göreceksin demedim mi?" 41 Böylece ölünün yatırılmış olduğu yerden taşı kaldırdılar. Ve İsa gözlerini yukarı kaldırıp dedi: "Ey Baba, beni işittiğin için sana şükrederim; 42 Ve beni her zaman işittiğini bilirim; ama çevrede duran halk için bunu söyledim ki, beni sen gönderdiğine iman etsinler." 43 Ve bu şeyleri söyledikten sonra, "Lazar, dışarı gel!" diye yüksek sesle bağırdı. 44 Ölü de ayakları ile elleri mezar bezleriyle bağlanmış ve yüzü mendille sarılmış olarak dışarı çıktı. İsa onlara, "O'nu çözün ve bırakın gitsin" dedi.* 45 Bunun üzerine Meryem'e gelen ve İsa'nın ne yaptığını gören Yahudilerin birçoğu O'na iman ettiler. 46 Ama onlardan bazıları Ferisilere gidip İsa'nın ne yaptığını onlara bildirdiler. 47 Bunun üzerine başkâhinler ve Ferisiler meclisi toplayıp dediler: "Ne yapıyoruz? Çünkü bu adam birçok belirtiler yapıyor. 48 Eğer O'nu böylece kendi hâline bırakırsak, herkes O'na iman edecek; Romalılar da gelip hem yerimizi alacak, hem de ulusumuzu ortadan kaldıracaklar." 49 Ama onlardan biri, o yılın başkâhini olan Kayafa onlara dedi: "Siz hiçbir şey bilmiyorsunuz; 50 Ne de, bütün ulus mahvolmasın diye, halk uğruna bir tek adamın ölmesinin bizim için yararlı olduğunu düşünüyorsunuz!" 51 Ama bunu kendiliğinden söylemedi; ancak o yılın başkâhini olarak, İsa'nın ulus uğruna, 52 Ve yalnız ulus uğruna değil, ama Tanrı'nın dağılmış çocuklarını da bir olmak üzere toplamak için öleceğini peygamberlik etmiş oldu. 53 Böylece o günden sonra O'nu öldürmek için birlikte öğütleştiler. 54 Onun için İsa artık Yahudiler arasında açıkça dolaşmadı; ama oradan çöle yakın diyara, Efraim denilen şehre gitti ve öğrencileriyle birlikte orada kaldı. 55 Yahudilerin Fısıh bayramı yakındı; ve ülkeden birçok kişi kendilerini arındırmak için Fısıh'tan önce Yeruşalem'e çıktı. 56 Böylece onlar İsa'yı arıyorlardı; ve tapınakta durup birbirlerine, "Size nasıl görünüyor, bayrama O hiç gelmeyecek mi?" diyorlardı. 57 Hem başkâhinler hem de Ferisiler, O'nun nerede olduğunu biri biliyorsa göstersin diye emir vermişlerdi ki, O'nu yakalayabilsinler. İncil — Bünyamin Candemir