211 Bu şeylerden sonra, Taberiye denizi kıyısında İsa kendisini öğrencilere yine gösterdi; ve şöylece gösterdi: 2 Simun Petrus ve Didimos denilen Tomas ve Galile'nin Kana şehrinden Natanael ve Zebedi'nin oğulları ve O'nun öğrencilerinden iki kişi daha birlikteydiler. 3 Simun Petrus onlara, "Balık tutmağa gidiyorum" dedi.* Ona, "Biz de seninle geliyoruz" dediler.* Çıkıp hemen kayığa bindiler; ve o gece bir şey tutmadılar. 4 Ama artık sabah olunca, İsa kıyıda durdu; ama öğrenciler onun İsa olduğunu bilmediler. 5 Böylece İsa onlara, "Çocuklar, yiyecek bir şeyiniz var mı?" dedi.* O'na, "Yok" diye cevap verdiler. 6 O da onlara, "Ağı kayığın sağ yanına atın ve bulursunuz" dedi.* Bunun üzerine attılar ve balıkların çokluğundan ağı artık çekemiyorlardı. 7 O zaman İsa'nın sevdiği öğrenci, Petrus'a, "Bu Rab'dir!" dedi.* Böylece Simun Petrus O'nun Rab olduğunu işitince dış giysisine sarınarak (çünkü çıplaktı), kendini denize attı. 8 Ve öbür öğrenciler balık ağını çekerek küçük kayıkla geldiler; çünkü karadan uzak değildiler, ancak iki yüz arşın kadar açıktaydılar. 9 Böylece karaya çıktıkları zaman, orada yerde kömür ateşi ve üzerine konulmuş balık ve ekmek gördüler.* 10 İsa onlara, "Şimdi tuttuğunuz balıklardan getirin" dedi.* 11 Simun Petrus kayığa çıktı ve yüz elli üç iri balıkla dolu ağı karaya çekti; ve bu kadar çok olduğu halde ağ yırtılmamıştı. 12 İsa onlara, "Gelin, yemek yiyin" dedi.* Ve Rab'bin kendisi olduğunu bilerek, öğrencilerden hiçbiri O'na, "Sen kimsin?" diye sormaya cesaret edemedi. 13 Böylece İsa geldi,* ekmeği alıp onlara verdi;* ve aynı şekilde balıkları verdi.* 14 Ölüler arasından dirildikten sonra, şimdi bu üçüncü defadır ki, İsa öğrencilerine görünmüştür. 15 Böylece yemeği bitirince, İsa Simun Petrus'a, "Ey Yona oğlu Simun, beni bunlardan daha çok sever misin?" dedi.* Petrus O'na, "Evet, ya Rab; seni sevdiğimi bilirsin"dedi.* İsa ona, "Kuzularımı otlat" dedi.* 16 İkinci kez yine ona, "Ey Yona oğlu Simun, beni sever misin?" dedi.* O da O'na, "Evet, ya Rab; seni sevdiğimi bilirsin" dedi.* İsa ona, "Koyunlarıma çobanlık et" dedi.* 17 Üçüncü kez ona, "Ey Yona oğlu Simun, beni sever misin?" dedi.* Petrus, kendisine üçüncü kez, "Beni sever misin?" dediği için üzüldü ve O'na, "Ya Rab, sen her şeyi bilirsin; seni sevdiğimi bilirsin" dedi. İsa ona, "Koyunlarımı otlat" dedi.* 18 "Doğrusu, doğrusu sana derim, gençken sen kendi kendini kuşandırıp istediğin yere giderdin; ama yaşlanınca ellerini uzatacaksın ve başkası seni kuşandırıp istemediğin yere götürecek." 19 Ama bunu, ne tür ölümle Tanrı'yı yücelteceğini belirtmek için söyledi. Ve bunu söyleyince ona, "Ardımdan gel" dedi.* 20 Ama Petrus dönüp İsa'nın sevdiği öğrencinin ardından gelmekte olduğunu gördü;* o ki, akşam yemeğinde de O'nun göğsüne yaslanıp, "Ya Rab, seni ele verecek olan kimdir?" demişti. 21 Petrus onu görüp İsa'ya, "Ya Rab, ya bu ne olacak?" dedi.* 22 İsa ona dedi:* "Eğer ben gelinceye dek onun kalmasını istiyorsam, bundan sana ne? Sen ardımdan gel." 23 Böylece, o öğrenci ölmeyecektir diye bu söz kardeşler arasında çıktı. Oysa İsa ona, "Ölmeyecektir" diye dememişti; ama, "Eğer ben gelinceye dek onun kalmasını istiyorsam, bundan sana ne?" demişti. 24 Bu şeylere tanıklık eden ve bu şeyleri yazan öğrenci budur; ve onun tanıklığının doğru olduğunu biliyoruz. 25 Ve İsa'nın yaptığı başka birçok şeyler de vardır; eğer onlar birer birer yazılmış olsalar, yazılan kitaplar dünyaya bile sığmazdı sanırım. Amin. İncil — Bünyamin Candemir