231 VE Eyup cevap verip dedi: 2 Bugün de şekvam acıdır; Onun eli benim iniltimden daha ağır. 3 Keşke onu nerede bulacağımı bilseydim de, Onun tahtına kadar varsaydım! 4 Davamı onun önüne sıralardım, Ve delillerle ağzımı doldururdum. 5 Bana cevap olarak söyliyeceği sözleri öğrenirdim, Ve bana ne diyeceğini anlardım. 6 Büyük kuvvetinde benimle çekişir mi idi? Hayır; ancak o beni dinlerdi. 7 Doğru adam onunla orada davacı olabilirdi; Ve ben hâkimimden ebediyen azat olurdum. 8 İşte, ileri gidiyorum, ve orada yok; Arkaya da gidiyorum, ve onu sezemiyorum. 9 Solda o işlerken de onu seçemiyorum; Sağda gizleniyor, ve onu göremiyorum. 10 Fakat benim tuttuğum yolu o bilir; Beni denediği zaman altın gibi çıkacağım. 11 Onun adımlarını ayağım sıkı tuttu; Ben onun yolunu tuttum, ve sapmadım. 12 Dudaklarının emrettiğinden ayrılmadım; Benim muradımdan ziyade onun ağzının sözlerini sakladım. 13 Fakat o tek başınadır, ve onu kim döndürebilir? Ve canı ne isterse onu yapar. 14 Çünkü payıma düşen ne ise onu başarır; Ve onun nezdinde bunların emsali çok. 15 Bundan ötürü onun yüzünden yılarım; Düşündükçe ondan korkarım. 16 Ve Allah yüreğimin cesaretini kırdı, Ve Kadîr beni yıldırdı; 17 Çünkü karanlıktan önce kesilip atılmadım, Ve yüzümün karşısında koyu karanlığı örtmedi. İncil — Kitab-ı Mukaddes