●Araçlar Gözat▼
1441 Davudun Mezmurudur. ELLERİME cengi, Ve parmaklarıma muharebe etmeği öğreten Kayam RAB mubarek olsun; 2 İnayetlim ve hisarım, Yüksek kulem ve beni azat eden; Kalkanım ve kendisine sığındığım; Kavmımı bana itaat ettiren odur. 3 Ya RAB, insan nedir ki, onu tanıyasın? İnsan oğlu nedir ki, onu düşünesin? 4 İnsan bir soluğa benzer; Günleri, geçen gölge gibidir. 5 Ya RAB, göklerini iğ ve in; Dağlara dokun da tütsünler. 6 Şimsek çaktır, ve onları dağıt; Oklarını gönder de onları bozgun et. 7 Yukarıdan elini uzat, beni kurtar; Ve beni büyük sulardan, Yabancı oğullarının elinden azat et. 8 Onların ağzı hile söyler, Onların sağ eli yalanın sağ elidir. 9 Ey Allah, sana yeni bir ilâhi okuyayım; On telli santur ile sana terennüm edeyim. 10 Kırallara kurtuluş veren, Kulu Davudu kötülük kılıcından kurtaran sensin. 11 Beni kurtar, ve yabancı oğulları elinden beni azat et; Onların ağzı hile söyler, Onların sağ eli yalanın sağ elidir. 12 O zaman ki, oğullarımız gençliklerinde yetişmiş fidanlar gibidir, Kızlarımız da sarayın oymalı köşe taşları gibidir, 13 Her türlü erzak veren ambarlarımız doludur, Tarlalarımızda koyunlarımız binlerce ve on binlerce yavrularlar; 14 Sığırlarımız iyi yüklü olur; Saldırış ve çıkış, Ve sokaklarımızda çığlık olmaz; 15 Bu halde olan kavma ne mutlu! Allahı RAB olan kavma ne mutlu!
İncil — Kitab-ı Mukaddes
●»