381 O günlerde Hizkiya ölüm derecesinde hastalandı. Ve Amotsun oğlu peygamber İşaya ona gelip dedi: RAB şöyle diyor: Evine vasiyet et, çünkü öleceksin, yaşamıyacaksın. 2 Ve Hizkiya yüzünü duvara çevirdi, ve RABBE yalvarıp dedi: 3 Ah, ya RAB, niyaz ederim, senin önünde hakikatla ve bütün yürekle nasıl yürüdüğümü, ve senin gözünde iyi olanı yaptığımı hatırla. Ve Hizkiya çok ağladı. 4 Ve İşayaya RABBİN şu sözü geldi: 5 Git, ve Hizkiyaya söyle: Atan Davudun Allahı, RAB şöyle diyor: Senin duanı işittim, gözyaşlarını gördüm; işte, günlerinin üzerine on beş yıl katacağım. 6 Ve Aşur kıralının avucundan seni, ve bu şehri kurtaracağım; ve bu şehri koruyacağım. 7 Ve RABBİN söylemiş olduğu bu şeyi yapacağına RAB tarafından sana alâmet şu olacak; 8 işte, Ahazın güneş saatinde güneşle dereceler üzerinde inmiş olan gölgeyi on derece geri alacağım. Böylece güneş, üzerinde inmiş olduğu güneş saatinde on derece geri geldi. 9 Yahuda kıralı Hizkiya, hasta olup hastalığından şifa bulunca şunu yazdı: 10 Günlerimin öğle vaktinde ölüler diyarının kapılarına inmek üzreyim; Yıllarımın bakiyesinden mahrum kaldım, dedim. 11 RABBİ, yaşıyanlar diyarında RABBİ görmiyeceğim; Dünyada oturanlar arasında artık insan görmiyeceğim, dedim. 12 Yurdum göç etti, ve bir çoban çadırı gibi yanımdan sürüldü; Hayatımı bir çulha gibi dürdüm; o beni erişten kesecek; Sabahla gece arasında beni sona erdireceksin. 13 Sabaha kadar kendimi susturdum; aslan nasıl kırarsa, bütün kemiklerimi öyle kırıyor; Sabahla gece arasında beni sona erdireceksin. 14 Kırlangıç yahut turna nasıl cıvıldarsa, öyle cıvıldadım; Kumru gibi inledim; gözlerim yukarı bakmaktan zayıflıyor; Ya RAB, bana gadrediyorlar, sen bana kefil ol. 15 Ne diyeyim? bana söyliyen de odur, yapan da kendisidir. Canımdaki acılıktan ötürü bütün ömrümce ağır ağır yürüyeceğim. 16 Ya Rab, insanlar bunlarla yaşarlar; Ve ruhumun hayatı hep bunlardadır; Bunun için beni iyi et, ve beni yaşat. 17 İşte, bana çok acılık olması selâmetim içindi; Fakat canımı sevdiğin için çürüme çukurundan beni kurtardın; Çünkü bütün suçlarımı sırtının ardına attın. 18 Çünkü ölüler diyarı sana hamdedemez, ölüm sana tehlil edemez; Çukura inenler senin hakikatine ümit bağlıyamazlar. 19 Yaşıyan, yaşıyan, bügün benim ettiğim gibi sana o hamdedecek; Çocuklara senin hakikatini baba bildirecek. 20 RAB beni kurtarmağa hazırdır, Ve RABBİN evinde ömrümüzün bütün günlerinde, İlâhilerimi sazlarla terennüm edeceğiz. 21 Ve İşaya demişti: Kuru incir alsınlar, ve ezip çıbanın üzerine koysunlar, ve iyi olacaktır. 22 Ve Hizkiya: RABBİN evine çıkacağıma alâmet nedir? demişti. İncil — Kitab-ı Mukaddes