Araçlar Gözat
641 SENİN hasımlarına ismini bildiresin, milletler senin yüzünden titresinler diye, keşke gökleri yarsan da insen, 2 ateşin tutuşturduğu çalılar gibi, ateşin kaynattığı sular gibi senin yüzünden dağlar sarsılsa! 3 Sen, beklemediğimiz korkunç şeyleri yaptığın zaman indin, dağlar senin yüzünden sarsıldı. 4 Çünkü eski zamandan beri kimse işitmedi, ve kulak duymadı, ve göz senden başka bir Allah görmedi, bir Allah ki, kendisini bekliyen için işler. 5 Mesrur olup salâh işliyen adamı, senin yollarında seni ananları karşılarsın; işte, sen öfkelendin, biz de suçlar işledik, çoktan beri onların içindeyiz; ve biz kurtulur muyuz? 6 Çünkü hepimiz bir murdar gibi olduk, ve bütün salâh işlerimiz kirli esvap gibidir; ve hepimiz yaprak gibi soluyoruz; ve bizi fesatlarımız yel gibi alıp götürüyor. 7 Ve senin ismini çağıran, sana tutunmak için kendini uyandıran yok; çünkü didarını bizden örttün, ve bizi fesatlarımızın elile bitirdin. 8 Ve şimdi, ya RAB, sen Babamızsın; biz balçığız, ve sen çömlekçimizsin; ve hepimiz senin elinin işiyiz. 9 Ya RAB, çok öfkelenme, ve fesadı ebediyen anma; işte, yalvarıyoruz, bak, hepimiz senin kavmınız. 10 Mukaddes şehirlerin çöl oldular, Sion çöl oldu, Yeruşalim bir virane. 11 Atalarımızın içinde sana hamdettikleri mukaddes ve güzel evimiz ateşle yandı; ve hoşlandığımız yerlerin hepsi harap oldu. 12 Böyle iken de, ya RAB, kendini tutacak mısın? susacak mısın, ve bizi çok alçaltacak mısın?
İncil — Kitab-ı Mukaddes
»