Araçlar Gözat
Kitap
111 Yeruşalim'e yaklaştıklarında Zeytinlik Dağı'nda Beytfaci ile Beytanya'ya ulaştılar. İsa iki öğrencisini gönderdi. 2 "Karşınızdaki köye gidin"diye buyurdu, "Oraya varır varmaz bağlı duran bir sıpa göreceksiniz. Şimdiye dek kimse binmemiştir ona. Onu çözüp getirin. 3 Eğer biri size, 'Niçin yapıyorsunuz bunu?' diye sorarsa, 'Bu Rab için gereklidir, hiç gecikmeden onu yine buraya gönderecek' deyin." 4 Öğrenciler gidip ön kapının açıldığı sokağın ağzında bağlı bir sıpa buldular. Onu çözüyorlardı ki, 5 orada duran bazı kişiler, "Sıpayı çözüp de ne yapacaksınız?" diye sordular. 6 Öğrenciler İsa'nın salık verdiği biçimde onları yanıtladılar. Adamlar da onları bıraktı. 7 Sıpayı İsa'ya getirdiler. Hayvanın üstüne kendi giysilerini koydular. İsa bindi. 8 Birçok kişi giysilerini yolun üstüne serdi. Bazıları da tarlalardan kestikleri fundaları yola dizdiler. 9 Önde yürüyenler de geriden gelenler de bağrışıyordu: "Osanna ! Rab'bin adıyla gelen kutludur. 10 Atamız Davut'un gelen hükümranlığı kutludur. En yücelerde Osanna!" 11 İsa Yeruşalim'e girdi, tapınağa gitti. Her şeyi gözden geçirdi. Akşam vakti olduğundan, On İkiler'le birlikte Beytanya'ya gitti. 12 Ertesi gün, Beytanya'dan dönerlerken İsa acıktı. 13 Irakta yaprak açmış bir incir ağacı gördü. Belki incir bulunur diye ona yaklaştı. Ağaca vardığında yapraklardan başka bir şey bulamadı. Çünkü incir mevsimi değildi. 14 Ağaca, "Bundan böyle hiç kimse senden incir yiyemesin"dedi. Öğrencileri bu sözü duydu. 15 Yeruşalim'e vardılar. İsa tapınağa girdi. Tapınakta alışverişle uğraşanları dışarı atmaya başladı. Para değiştirenlerin masalarını, güvercin satıcılarının koltuklarını altüst etti. 16 Hiç kimsenin tapınaktan bir şey geçirmesine izin vermedi. 17 Onlara öğreterek, "Kutsal Kitap'ta yazılmamış mıdır?"diye sordu. "'Evime tüm ulusları kapsayan dua evi denecektir. Ama siz onu eşkıya yatağı yaptınız.'" 18 Başrahiplerle dinsel yorumcular bu sözleri duyunca, O'nu yok etmenin yollarını aramaya başladılar. O'ndan korkuyorlardı. Çünkü tüm topluluk O'nun öğretisine şaşıyordu. 19 Akşam bastırınca kentten ayrıldılar. 20 Sabahleyin yoldan geçerken incir ağacının kökten kuruduğunu gördüler. 21 Petros olanları anımsayarak İsa'ya, "Bak Rabbi" dedi. "Lanetlediğin incir ağacı kurudu." 22 İsa onlara "Tanrı'ya imanınız olsun"dedi. 23 "Doğrusu size derim ki her kim şu dağa, 'Yerinden kalk, denize atıl' dese -yüreğinde de kuşkuya düşmezse ve söylediği her şeyin olacağına iman etse- dileği yerine gelecektir. 24 Bu nedenle size diyorum ki, üzerinde dua ettiğiniz ve dilediğiniz her şeyi aldığınıza iman edin. Dileğiniz yerine gelecektir. 25 Duaya durduğunuzda, herhangi birine karşı bir şeyiniz varsa onu bağışlayın ki göklerdeki Babanız da suçlarınızı sizlere bağışlasın." 26  27 Yeniden Yeruşalim'e geldiler. İsa tapınakta dolaşırken başrahipler, dinsel yorumcular ve İhtiyarlar O'na yaklaştı. 28 "Bu işleri hangi yetkiye dayanarak yapıyorsun?" diye sordular. "Bunları yapma yetkisini sana veren kim?" 29 İsa, "Ben size bir soru sorayım"dedi. "Eğer sorumu yanıtlarsanız, ben de size bu işleri hangi yetkiyle yaptığımı söyleyeceğim. 30 Yahya'nın vaftiz etme yetkisi nereden geldi? Tanrı'dan mı, yoksa insanlardan mı? Bana yanıt verin." 31 Aralarında tartışmaya koyuldular: "Eğer 'Tanrı'dandır' diyecek olsak, O bize, 'Öyleyse neden ona inanmadınız?' diye soracak. 32 Yoksa, 'İnsanlardandır' mı desek?" Halktan korkuları vardı, çünkü herkes Yahya'yı peygamber olarak tutuyordu. 33 İsa'yı yanıtlayarak, "Bilmiyoruz" dediler. İsa, "Öyleyse, ben de size bu işleri hangi yetkiye dayanarak yaptığımı söylemeyeceğim"dedi.
İncil — Thomas Cosmades
»