Araçlar Gözat
41 Öyleyse, atamız İbrahim'in beden açısından yararı ne olmuştur? diye sorabiliriz. 2 Eğer İbrahim yaptığı işlerden ötürü doğrulukla donatıldıysa, övünmek için bir dayanağı vardır; ama Tanrı doğrultusunda değil. 3 Çünkü Kutsal Yazı ne buyuruyor? "İbrahim Tanrı'ya iman etti ve bu ona doğruluk sayıldı." 4 İş yapana yaraşan karşılık armağan niteliğinde değil, ücret yükümlülüğünde hesaplanır. 5 Buna karşı, tanrısaymazı doğrulukla donatan Tanrı'ya iman edenin imanı doğruluk yerine sayılır; yaptığı işler değil. 6 Nasıl ki Davut da, Tanrı'nın işler olmaksızın doğru saydığı insana özgü mutluluğu şöyle anlatır: 7 "Ne mutlu kötülükleri bağışlanan, günahları örtülen kişilere! 8 Ne mutlu Rab'bin kendisine günah saymadığı insana!" 9 Öyleyse bu mutluluk yalnız sünnetlileri mi, yoksa sünneti olmayanları da mı kapsar? Çünkü İbrahim'in imanı kendisine doğruluk yerine sayıldı diyoruz. 10 Nasıl oldu da bu böyle sayıldı? Sünnet olduktan sonra mı, yoksa sünnetsiz durumdayken mi? Hayır. Sünnet olduktan sonra değil tam tersine, sünnetsiz durumdayken sayıldı. 11 İbrahim daha sünnetsizken, sünnet simgesini imandan doğan doğruluğun mührü olarak aldı; sünnetsiz olmalarına karşın iman edenlerin tümüne ruhsal baba olsun diye. Böylelikle onlara da doğruluk sayılması amaçlandı. 12 Bunun yanı sıra sünnetlilere de baba oldu o. Salt sünnetli oldukları için değil, babamız İbrahim'in sünnetsizken taşımakta olduğu imanın izlerinde yürüdükleri için. 13 İbrahim'e ya da soyuna, dünyanın mirasçıları olma vaadi ruhsal yasa aracılığıyla değil, imandan doğan doğruluk aracılığıyla sağlandı. 14 Çünkü ruhsal yasa uyarınca yaşayanlar Tanrı'dan miras alsaydı iman boşa çıkar, vaat da geçersiz olurdu. 15 Çünkü ruhsal yasa tanrısal öfkeye neden olur. Oysa ruhsal yasanın olmadığı yerde suç da yoktur. 16 Bu nedenle tüm İbrahim soyuna kayra aracılığıyla sağlanması için, vaat imana dayanmaktadır; yalnız ruhsal yasaya bağlı olanlara değil, İbrahim'in imanına bağlı olanlara da. Çünkü o hepimizin ruhsal babasıdır. 17 Kitap'ta yazılmış olduğu gibi: "Seni birçok ulusun babası kıldım." İbrahim ölüleri yaşama kavuşturan, var olmayanı var eden Tanrı'nın önünde iman etti. 18 İbrahim umutsuzluğa karşın umutla birçok ulusun babası olacağına iman etti. Yazılı olduğu gibi: "Senin soyun böyle olacaktır." 19 Bedeninin ölü denebilecek durumunu -yaklaşık yüz yaşındaydı- ve Sarah'nın çocuk doğuramayacak durumda olduğunu düşündüğünde imanı sarsılmadı. 20 Tanrı'nın vaadi konusunda imansızlık edip kuşkuya düşmedi. Tam tersine, imanda güçlenerek Tanrı'ya yücelik sundu. 21 O'nun vaat ettiğini uygulamaya da gücü yettiğine kesinlikle güvendi. 22 Bu nedenle, imanı kendisine doğruluk olarak sayıldı. 23 Kaldı ki, 'kendisine sayıldı' sözleri yalnız İbrahim için yazılmış değildir. 24 Bu sözler bizler için de yazılmıştır. Rabbimiz İsa'yı ölüler arasından diriltene iman eden bizler için de iman doğruluk sayılacaktır. 25 İsa, bizim suçlarımız için ölüme teslim edildi ve doğruluğumuz için ölümden dirildi.
İncil — Thomas Cosmades
»