101 "Size önemle belirtirim: Koyun ağılına kapıdan girmeyip başka yerden tırmanan kişi hırsız ve eşkıyadır. 2 Kapıdan girense koyunların çobanıdır. 3 Kapıcı ona kapıyı açar ve koyunlar onun sesini işitir. O da koyunlarını adlarıyla çağırır ve onları dışarı yöneltir. 4 Kendininkileri yola koyunca onların önünden yürür, koyunlar da ardı sıra gider. Çünkü sesini tanırlar. 5 Bir yabancının ardı sıra gitmezler. Tersine, ondan kaçarlar. Çünkü yabancıların sesini tanımazlar." 6 İsa onlara bu simgesel öyküyü anlattı; ama O'nun ne demek istediğini anlamadılar. 7 Bunun üzerine İsa yeni baştan anlattı: "Size önemle belirtirim ki ben koyunların kapısıyım. 8 Benden önce gelenlerin tümü hırsız ve eşkıyadır. Ama koyunlar onları dinlemedi. 9 Ben kapıyım. Benim aracılığımla giren kurtulur. Girer, çıkar ve otlak bulur. 10 Hırsız ancak çalmak, öldürmek, yok etmek amacıyla gelir. Bense onlarda yaşam olsun, hem de bol yaşam olsun diye geldim. 11 "Ben İyi Çoban'ım. İyi Çoban koyunlar için canını verir. 12 Parayla tutulan, gerçekte çoban olmayan ve koyunlara sahip çıkmayan kişi kurdun geldiğini görünce koyunları bırakıp kaçar. Kurt da onları kapar, darmadağın eder. 13 Kaçar, çünkü para karşılığı tutulmuştur ve koyunlar için kaygılanmaz. 14 Ben İyi Çoban'ım ve benim olanları tanırım. Benim olanlar da beni tanır. 15 Baba'nın beni tanıdığı, benim de Baba'yı tanıdığım gibi.. Ve koyunlar için canımı veririm. 16 Bu ağıldan olmayan başka koyunlarım da var. Onları da getirmeliyim. Sesimi duyacaklar; böylece tek sürü, tek Çoban olacak. 17 "Baba beni bunun için sever. Çünkü canımı veririm; öyle ki, onu yeniden alayım. 18 Canımı benden kimse alamaz. Ama onu kendi isteğimle veriyorum. Canımı vermeye de yeniden almaya da yetkim vardır. Bu buyruğu Babam'dan aldım." 19 Bu sözler yüzünden Yahudi yetkililer arasında yeniden ayrılık doğdu. 20 Birçoğu, "O cinlidir" diyordu. "Hem de deli! Niçin O'nu dinliyorsunuz?" 21 Başkaları ise, "Bunlar cine tutulmuş birinin sözleri değil" diyordu. "Cin körlerin gözlerini açabilir mi hiç?" 22 Yeruşalim'de tapınağın adanmayıldönümü kutlanıyordu. Mevsim kıştı. 23 İsa tapınakta Süleyman'ın sundurmasında dolaşıyordu. 24 Yahudi yetkililer çevresini sarıp sordular: "Daha ne vakte dek bizi kararsızlık içinde bırakacaksın? Sen eğer Mesih'sen bize açıkça bildir." 25 İsa, "Size bildirdim ama bana inanmıyorsunuz"diye yanıtladı, "Babam'ın adıyla yaptığım işler bana tanıklık ediyor. 26 Ama siz iman etmiyorsunuz. Çünkü koyunlarımdan değilsiniz. 27 Koyunlarım sesimi işitir, ben de onları tanırım ve ardım sıra gelirler. 28 Onlara sonsuz yaşam veririm. Onlar sonsuza dek mahvolmayacak. Hiç kimse de onları elimden kapamayacak. 29 Onları bana veren Babam her varlıktan üstündür. Baba'nın elinden onları kapmaya kimsenin gücü yetmez. 30 Ben ve Baba biriz." 31 Yahudi yetkililer yine O'nu taşlamak için taşlara sarıldı. 32 İsa onlara, "Size Baba'dan gelen sayısız değerli iş gösterdim"dedi. "Bu işlerden hangisi için beni taşlıyorsunuz?" 33 Yahudi yetkililer, "Seni değerli bir iş yüzünden değil, sövdüğünden taşlıyoruz" diye karşılık verdiler. "Çünkü sen bir insanken kendini Tanrı yapıyorsun." 34 İsa yanıtladı: "Ruhsal yasanızda, Tanrı'nın 'Ben buyurdum: İlahlarsınız' dediği yazılı değil mi? 35 O'nun, Tanrı Sözü'nün iletildiği kişiler için İlahlar sözünü kullandığını ve Kutsal Yazı'nın bozulamayacağını biliyoruz. 36 'Tanrı'nın Oğlu'yum' dediğim için, Baba'nın kutsayıp dünyaya gönderdiği kişiye değinerek mi, sövüyorsun diyorsunuz siz? 37 Eğer Babam'ın işlerini yapmıyorsam bana iman etmeyin. 38 Yok eğer yapıyorsam, bana iman etmeseniz bile yapılan işlere inanın. Öyle ki Baba'nın bende, benim de Baba'da olduğumu bilip anlayasınız." 39 Bunun üzerine, O'nu yine yakalamaya yeltendiler. Ama İsa ellerinden sıyrılıp gitti. 40 İsa yine Ürdün Irmağı'nın öbür yakasında Yahya'nın başlangıçta vaftiz ettiği yere gitti ve orada kaldı. 41 Birçok kişi O'na geldi. "Yahya hiçbir belirti yapmadı; ama Yahya'nın bu insan için söylediği her şey gerçektir" diyorlardı. 42 Orada birçokları O'na iman etti. İncil — Thomas Cosmades