201 Ama gürültü durduktan sonra Pavlus, öğrenci-leri yanına çağırdı; ve onları kucaklayıp Makedonya'ya gitmek üzere ayrıldı. 2 Ve o yörelerden geçip giderek ve onları çok sözlerle teşvik ederek Yunanistan'a geldi. 3 Ve orada üç ay kaldı; Suriye'ye yelken açmak üzerey-ken Yahudiler tarafından kendisine karşı bir düzen kurulunca, Makedonya'dan geçerek geri dönmeye karar verdi. 4 Ve Veriyalı Sopater ve Selaniklilerden Aristarhos ile Se-kundus, Derbeli Gayus ve Timeteos ve Asyalı Tihikos ile Trofimos Asya'ya kadar ona yoldaşlık ettiler. 5 Bunlar önden gidip bizi Troas'ta beklediler. 6 Biz ise Mayasız Ekmek bayramından sonra Filippi'den yelken açıp beş günde Troas'a varıp onlara yetiştik; ora-da yedi gün kaldık. 7 Ve haftanın ilk gününde ekmek kırmak için öğrenciler bir araya toplandıklarında, Pavlus ertesi gün ayrılmak üzereyken onlara konuştu; ve konuşmayı gece yarısına dek sürdürdü. 8 Ve toplanmış oldukları yukarı odada birçok lâmbalar vardı. 9 Ve Eftihos adında bir genç pencerede oturuyordu; Pav-lus uzun süre konuşunca derin uykuya daldı; uykuyla çökmüş olup üçüncü kattan aşağı düştü ve ölü olarak kaldırıldı. 10 Ama Pavlus aşağı inerek onun üzerine düştü ve onu kucaklayıp, "Gürültü etmeyin, çünkü hayatı kendisinde-dir" dedi. 11 Ve yukarı çıkıp ekmek kırdı ve yedi; ve gün doğuncaya dek uzun konuştu, öylece ayrıldı. 12 Ve genç çocuğu diri olarak getirip çok teselli buldular. 13 Ama biz önceden giderek gemiye binip Asos'a yelken açtık, oradan Pavlus'u gemiye almayı amaçladık; çünkü kendisi yaya gitmeyi amaçladığından, o öyle düzenle-mişti. 14 Ve bizi Asos'ta karşılayınca onu gemiye alıp Midilli'ye geldik. 15 Oradan da yelken açıp yola çıktık, ertesi gün Sakız ada-sı karşısına vardık; bir sonraki gün de Sisam'a vardık; ve Trogilyum'da kalıp ertesi gün Miletos'a geldik. 16 Çünkü Pavlus, Asya'da zaman harcamak zorunda kal-masın diye yelkenliyle Efesos'un yanından geçip gitmeye karar vermişti; çünkü kendisi için mümkünse Pentikost günü Yeruşalem'de bulunmak üzere acele ediyordu. 17 Ve Miletos'tan Efesos'a gönderip kilisenin ihtiyarlarını çağırttı. 18 Ve onun yanına geldikleri zaman onlara dedi: "Asya'ya vardığım ilk günden beri sizinle birlikte nasıl bulun-duğumu; 19 Bütün alçak gönüllülükle ve pekçok gözyaşlarıyla ve Yahudilerin düzenleriyle bana olan denenmelerle Rab'be hizmet ettiğimi; 20 Yararlı olan hiçbir şeyi size ilân etmekten, açıkça ve evden eve öğretmekten, 21 Hem Yahudilere hem de Yunanlılara, Allah'a karşı töv-beye ve Rabbimiz İsa Mesih'e karşı imana içtenlikle ta-nıklıkta bulunarak öğretmekten nasıl çekinmediğimi siz biliyorsunuz. 22 Ve şimdi, işte, Ruh'ta bağlanmış olarak Yeruşalem'e gidiyorum; orada başıma gelecek şeyleri bilmem. 23 Ancak Kutsal Ruh, beni zincirler ve sıkıntılar bekle-diğini söyleyerek her şehirde tamamen tanıklıkta bulu-nuyor. 24 Ama ben hiçbir şeyi önemsemem, ne de hayatımı ken-dim için kıymetli sayarım; ta ki dönemimi ve Allah'ın inayetinin İnciline tamamen tanıklık etmek için Rab İsa'dan aldığım hizmeti sevinçle bitireyim. 25 Ve şimdi, işte aralarında dolaşıp Allah'ın krallığını va-az ettiğim sizler hepiniz, artık yüzümü görmeyeceğinizi biliyorum. 26 Bu nedenle bugün size tanıklık ediyorum ki, herkesin kanından temizim; 27 Çünkü Allah'ın tüm gayesini size ilân etmekten çekin-medim. 28 Onun için kendinize ve Allah'ın kendi kanı ile edin-miş olduğu kilise topluluğunu gütmek için, Kutsal Ruh'un sizi içinde gözetici koyduğu bütün süreye dikkat edin. 29 Çünkü bunu biliyorum ki, ben gittikten sonra aranıza sürüyü esirgemeyen azgın kurtlar girecektir; 30 Ve öğrencileri kendi artlarınca çekmek için sapık şey-ler söyleyen adamlar kendi aranızdan çıkacak. 31 Bundan dolayı uyanık olun, üç yıl süresince gece gün-düz gözyaşlarıyla her birinizi uyarmaktan vazgeçme-diğimi hatırlayın. 32 Ve şimdi ey kardeşler, sizi Allah'a ve O'nun inayetinin sözüne emanet ediyorum; O söz ki, bina etmek için ve tüm kutsal kılınmış olanların arasında size miras vermek için güçlüdür. 33 Hiç kimsenin gümüşüne, ya altınına ya da giysisine göz dikmedim. 34 Ama kendi ihtiyaçlarıma ve benimle birlikte olanların-kine, bu ellerimin hizmet ettiğini siz kendiniz bilirsiniz. 35 Her şeyde size gösterdim ki, böylece emek vererek za-yıflara yardım etmek ve Rab İsa'nın, 'Vermek almaktan daha büyük mutluluktur' demiş olduğu kendi sözlerini hatırlamak gerekir." 36 Ve bu şeyleri söyleyince diz çöküp onların hepsiyle bir-likte dua etti. 37 Hepsi de çok ağladı; ve Pavlus'un boynuna düşerek onu hararetle öptüler; 38 En çok artık onun yüzünü görmeyecekler diye söyle-miş olduğu söze üzüldüler. Ve gemiye kadar onunla bir-likte gittiler. İncil — Bünyamin Candemir